Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ αντιτουριστικό μανιφέστο

Δεν χρειάζεται να πω ποιος ήταν ο Θεσσαλονικιός Γιώργος Ιωάννου (1927-1985) –ένας από τους σημαντικότερους έλληνες λογοτέχνες της μεταπολεμικής περιόδου–, ούτε χρειάζεται να υπενθυμίσω την δεινή στιχουργική δουλειά του στο άλμπουμ «Κέντρο Διερχομένων» (1982) με τις μουσικές του Νίκου Μαμαγκάκη. Να πω μόνον πως το… αντιτουριστικό κείμενο, που θα διαβάσετε παρακάτω, προέρχεται από τον τόμο ΧΡΟΝΙΚΟ ’74/ καλλιτεχνική πνευματική ζωή [Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο Ώρα, Αθήνα 11/1974] και πως αν δημοσιευόταν σήμερα (προσανατολισμένο ας πούμε και προς έτερες αλητείες, που προέκυψαν εν τω μεταξύ) θα γινόταν της κακομοίρας στα social media και στις φυλλάδες. Όσα έχουμε δει/ ακούσει/ διαβάσει, κατά καιρούς, εναντίον δηλώσεων ανθρώπων του πνεύματος θα ωχριούσαν μπροστά σ’ εκείνα που θα έσερναν οι «διάφοροι γελοίοι» στον… ανελέητο Γιώργου Ιωάννου… Να προσθέσω μόνον πως οι εμφάσεις είναι δικές μου και πως αφορούν σε σημεία με χιούμορ (έτσι νομίζω) αλλά όχι πάντα…

Ο Γιώργος Ιωάννου στην Πατησίων. Τη φωτογραφία την απέσπασα από την προ δεκαετίας εκπομπή της ΕΤ-1 Ιχνηλάτες.
Η ΑΝΑΓΟΥΛΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ «ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ»
Παρόλη την απέχθεια που με κυριεύει ακόμα και στο άκουσμα της λέξης «τουρισμός», είμαι υποχρεωμένος να αναγνωρίσω ότι από το τέρας αυτό δεν είναι δυνατό πια να γλιτώσουμε ολότελα.
Μπορούμε όμως, πιστεύω, ν’ αρχίσουμε μια προσπάθεια για να περιορίσουμε τη συμφορά. Να δημιουργήσουμε π.χ. «διαδρόμους» και χώρους όσο γίνεται πιο στεγανούς, όπου θα μπορούν οι τουρίστες –όσοι θα επιμένουν ακόμα να έρχονται– να επιδίδονται στα «τουριστικά» έργα τους, χωρίς να παραδειγματίζουν ολέθρια το σύνολο του εντόπιου πληθυσμού. Ή να πάρουμε άλλα, πιο πρακτικά, μέτρα. Δεν επιμένω. 
Πάντως, από τώρα μπορούμε ν’ αρχίσουμε να διαφωτίζουμε με κάθε τρόπο το λαό για το μέχρι που φτάνει σήμερα η φιλοξενία κι από πού και πέρα αρχίζει η δουλοπρέπεια και ο αφανισμός. Ιδιαίτερα, πρέπει να κόψουμε τη γλώσσα των δασκάλων εκείνων, που εξακολουθούν να μιλούν για «Ξένιο Δία», σα να είμαστε ακόμα στην αρχαιότητα. Άλλο που δε θέλουν και οι τουρίστες. 
Εφόσον οι ξένοι ισχυρίζονται ότι θέλουν τον ήλιο και τη θάλασσά μας, θα τα έχουν. Τις αρχαιότητές μας, θα τις έχουν. Όχι όμως και τον λαό, τις ψυχές μας, τα παιδιά και τα κορίτσια μας. Αυτά δεν πρέπει να τα έχουν, γιατί θα μας διαλύσουν.
Δεν μισώ τα ξένα ήθη, ούτε κατέχομαι από καμιά φυλετική προκατάληψη. Ορισμένοι απ’ τους ξένους λαούς, τους μικρούς ιδιαίτερα, είναι συμπαθέστατοι και ίσως-ίσως καλύτεροι από μας. Δεν μπορώ να ανεχθώ όμως αυτή τη διεθνική λαίλαπα, αυτό το πνεύμα της λεηλασίας, που έχει οργανωθεί με όλους τους κανόνες της εμπορικής στρατηγικής εις βάρος μας. Οι τουρίστες δεν έχουν εθνικότητα· είναι σαν τις πολυεθνικές εταιρίες. Πρέπει να αντιδράσουμε σκληρά και εν ανάγκη να ξεσηκωθούμε.
Βέβαια δεν περιλαμβάνω όλους τους ξένους μας μέσα στις παραπάνω βαρύτατες κατηγορίες. Και δεν το λέω αυτό, για να δημιουργήσω ένα χώρο καταφυγής για μένα, αλλά γιατί έτσι είναι. Ούτε νομίζω ότι ο ελληνικός λαός αποτελείται από αθώες περιστερές – κάθε άλλο. Αυτό όμως αφορά εμάς και όχι όλους αυτούς, που έρχονται γυρεύοντας. Πάντως, γεγονός είναι ότι αρκετοί ξένοι έρχονται πραγματικά για να ξεκουραστούν και να θαυμάσουν. Πιστεύω όμως ότι οι ξένοι αυτής της ποιότητας εγκρίνουν τα όσα λέω. Άλλωστε, κατ’ επανάληψη μου έχει τύχει ξένοι φίλοι μου ν’ αγανακτούν, όταν τους αποκαλώ δοκιμαστικά «τουρίστες». Είναι γενικότερα δυσφημισμένο το όνομα. 
Άλλο «ξένοι» λοιπόν και άλλο «τουρίστες». Οι ξένοι έχουν όνομα, έχουν εθνικότητα, αίσθημα ευθύνης βέβαια· και ανάμεσα στους «ξένους» παρουσιάζονται παρεκτροπές, αλλά δεν είναι η παρεκτροπή και το βρώμισμα το έμβλημά τους. Στους «τουρίστες», μπερδεύονται καμιά φορά και μερικοί καλοί, αλλά κυρίως περιλαμβάνονται όλα τα ξετσίπωτα εκείνα όντα, που παίρνουν κάθε χρόνο μπάλα τους δρόμους για «περιπέτεια», ναρκωτικά, ασκήμια, και γενικά «κουλτούρα» όπως τη λένε. Ο λαός μας όμως κάπως αλλιώς αντιλαμβάνεται όλες αυτές τις πνευματικές ανησυχίες· «της πουτανιάς το φλάμπουρο συμμαζεμό δεν έχει» λέει ορθά η παροιμία μας. Μόνο που ο λαός πρέπει να ενθαρρυνθεί και να δείχνει έμπρακτα τη γνώμη του αυτή.

Όποτε ξεχαστώ και περάσω από την πλατεία Συντάγματος, η μέρα μου πηγαίνει στραβά. Τόσο πολύ συγχύζομαι. Δεν μπορώ να τους βλέπω να κάθονται σα ναυαγισμένοι εκεί πέρα, έχοντας συχνά εξωφρενικές επιγραφές μπροστά τους, με τις οποίες προτείνουν σε όποιον θέλει να τους πάρει με το αυτοκίνητό του για το βοριά ή το νοτιά. Άλλες διαστάσεις, ευτυχώς, δεν έχει η χώρα μας. Μα πιο πολύ δεν μπορώ να βλέπω τους δικούς μας «ζιγκολό» να ψωνίζονται , να κορδακίζονται ή να χαϊδολογούνται με διάφορες γριές, αμφοτέρων των φύλων. Βέβαια, εκεί στο Σύνταγμα είναι που αλυσοδέθηκε επί χουντοκρατίας ο λεβέντης εκείνος γερμανός συγγραφέας· για ν’ αναφέρω και κάτι το δροσερό και παρήγορο. (σ.σ. ο Ιωάννου αναφέρεται στην περίπτωση του Günter Wallraff, που διαμαρτυρήθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο στο Σύνταγμα, την 15/5/1974, διανέμοντας προκηρύξεις «αντεθνικού περιεχομένου», όπως διαβάσατε προχθές). Αλλά ο σκοπός δεν είναι να διορθώσουμε εμείς τους τουρίστες. Ούτε μπορούμε, ούτε και μας ενδιαφέρει αυτό. Εμάς μας ενδιαφέρει να τους κάνουμε ανίκανους να μας βλάφτουν. Να τους απομονώσουμε ή να τους απομακρύνουμε.
Η Εκκλησία μας, που μας έχει πικράνει πολύ τα τελευταία χρόνια, υπήρξε σε μια τουλάχιστο ενέργειά της ιδιαίτερα σοβαρή. Εννοώ τη δέηση που έστειλε να διαβαστεί στους ναούς, για να μας προστατέψει και να μας γλιτώσει ο Θεός από την τουριστική επιδρομή. Λυπάμαι που δεν έχω αυτό το κείμενο, κι ακόμα πιο πολύ λυπάμαι που δεν είχα το σθένος να βγω να το υπερασπιστώ, όταν διάφοροι γελοίοι το χτύπησαν και το διέσυραν με τους ετοιματζήδικους εκείνους χαρακτηρισμούς: «μεσαιωνικό», «καλογερίστικο», «ανήκουστο» και τέτοια. Και φυσικά, η Εκκλησία περίτρομη έσπευσε να το καταχωνιάσει. Αυτά παθαίνεις, άμα έχεις τη φωλιά σου λερωμένη. Καλά θα κάνουν όμως να κυκλοφορήσουν και πάλι τη δέηση. Και να ορίσουν να διαβάζεται κάθε Κυριακή στους ναούς όλης της χώρας. Είναι ένα καλό μέτρο αυτό. Βέβαια, θα την ενστερνιστούν τα διάφορα λαδικά και τα γερόντια, που συχνάζουν στις εκκλησίες, θα το πληροφορηθούν όμως και πολλοί σοβαροί άνθρωποι και θα χαρούν.
Η Εκκλησία δεν επιτρέπεται να υποχωρεί τόσο εύκολα στις φωνές των προαγωγών και των διαφόρων ύποπτων λογίων, γιατί έχει βαριές ευθύνες. Όμως τις πιο πολλές ευθύνες τις έχει το Κράτος.
Αλλά μέχρι τώρα η κρατική πολιτική βαδίζει εντελώς αντίθετα. Μέσα στα δολώματα που ρίχνει για να μαζέψει τουρίστες χρησιμοποιεί ψυχρά και υπολογισμένα και τον ελληνικό λαό. Όλοι μας έχουμε δει –και όχι μόνο κατά την επταετία– φωτογραφίες ή ταινίες, όπου τουρίστριες χορεύουν χέρι χέρι με ναύτες και ψαράδες ή «συναδελφώνονται» με καλοφτιαγμένους λαϊκούς τύπους μπρος στα βαρέλια της γιορτής του κρασιού. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Δεν σημαίνουν αυτό που λέει η λογική;
Ο τουρισμός ξέρει τι κάνει. Προβάλλει τις αρσενικές ομορφιές του τόπου, γιατί στους τουρίστες επικρατεί το θηλυκό στοιχείο, υπάρχει αναζήτηση και δίψα του αρσενικού και μάλιστα του πρωτόγονου. Κάτι τέτοιο, και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, συμβαίνει, φαίνεται, και με την Τουρκία… 
Κατά την δικτατορία, όπου κάτω από τη στέγη του αλλοπρόσαλλου συνθήματος «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» συνέβησαν τα πιο αντιχριστιανικά πράγματα, το ξεπούλημα της αλκής του ελληνικού λαού είχε λάβει διαστάσεις βιομηχανίας. Αρκεί να ήταν οι ξένοι ευχαριστημένοι και όλα τα άλλα θεωρούνταν δευτερεύοντα. Το αίσχος της Πλάκας με τα «ψωνιστήρια» για κάθε γούστο έφτασε τότε στο αποκορύφωμά του. Και οι παροικίες των ναρκομανών τότε είναι που φούντωσαν. Όλοι μας έχουμε ακούσει ιστορίες φοβερές για τα μεγάλα ξενοδοχεία.
Έχω φυλάξει ένα απόκομμα από μια απογευματινή εφημερίδα της 21-12-1972. Το ’κοψα γιατί το θεώρησα ότι ξεπερνούσε σε ξετσιπωσιά κάθε τι που ήξερα ως τότε για τις «πλάτες» του κράτους προς τους τουρίστες. (σ.σ. Το δημοσίευμα αναφερόταν σε 108 Ροδίτες, οι οποίοι θα ταξίδευαν με αεροπλάνο από την Ρόδο με προορισμό την Κοπενχάγκη και την Στοκχόλμη, για να συναντήσουν τα αμόρε τους και να περνούσαν μαζί τους τις γιορτές των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους. Ήταν, κατά έναν τρόπο, η ανταπόδοση της «φιλοξενίας» που είχαν τύχει οι Σκανδιναυές το καλοκαίρι του ’72 στην Ρόδο).
Τι φτήνια, Θεέ μου! Τι ρουφιανιά!
Ποιος άραγε είχε δώσει διαβατήρια σ’ όλους αυτούς τους αδιάντροπους νεαρούς; Και τι να είχαν γράψει ως σκοπό του ταξιδιού τους; Και να σκεφτεί κανείς ότι την εποχή εκείνη δεν μπορούσαν να φύγουν για έξω επιστήμονες ολκής, καλλιτέχνες αξίας ή βαρειά άρρωστοι άνθρωποι. Κι όμως! έφευγαν με τόση ευκολία –ίσως και με «εθνική υπερηφάνεια»– όλα αυτά τα αποκτηνωμένα όντα.
Τι άλλο να πω πια;
ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

7 σχόλια:

  1. Εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο. Ο στόχος μοιάζει να είναι αποκλειστικά τα καμάκια και κάποιες συμπεριφορές της τότε "εναλλακτικής" δυτικής νεολαίας (και υποθέτω και των εδώ συνοδοιπόρων). Θυμίζει κάποια κείμενα του Ντίνου Χριστιανόπουλου για τις αλλαγές που έφεραν στην Ελληνική νεολαία της εποχής η άνοδος του βιοτικού επιπέδου και η εισαγωγή "ριζοσπαστικών ιδεών και συμπεριφορών" από τη δύση.
    Σωτήρης Κότσανης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Κλεισμένος τις μέρες των διακοπών μέσα στο σπίτι δουλεύω. Όλοι σχεδόν οι άλλοι πηλαλάν. Τους παίρνω έναν έναν στο τηλέφωνο για να διαπιστώσω το μέγεθος της φυγής. Κανείς στο σπίτι του, όλοι γυρίζουν. Πόσο χαίρομαι! Έτσι να βουλιάξετε μέσα στα αγαθά σας και τα εξοχικά σας και τις σάλτσες σας. Τίποτε να μην κάνετε, τίποτε να μην δημιουργήσετε στη ζωή σας! Περνώ απ' την πλατεία Εξαρχείων. Αναρχιλίκι και το μέγα έλεος. Ξάπλα στις βαθιές πολυθρόνες, αεροκουβέντες βαθυστόχαστες. Ωραίο πράμα το αναρχιλίκι...Ο μπαμάς, η μαμά, το φριχτό κατεστημένο, δουλεύει, μαγειρεύει, πλένει, σκουπίζει. Εμείς...Αχ, εμείς. Γυρίζω, παίρνω την Ερμιόνη και τα λέμε. Πιστή στη σκοπιά της. Παίρνω τον Διοσκουρίδη, παίρνω τον Κοντό και τα λέμε. Αναπνέω, κάτι γίνεται. Υπάρχουν κι αυτοί που αγρυπνούν."

    Γιώργος Ιωάννου, ο 58ος "θύσανος" από το περιοδικό "Φυλλάδιο", τεύχ. 5-6, 1982, σελ. 63-64

    ΥΓ. http://www.youtube.com/watch?v=V37VGjblZ7A

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αγαπητέ φώντα αύξησε τις αναρτήσεις σου για την λογοτεχνία-και δη την ελληνική-γιατί δυστυχώς οι έλληνες μουσικόφιλοι δεν σκαμπάζουν γρι απ'ό,τι έχει σχέση με βιβλίο.μόνο ήχους θέλουν,ό,τι διαβάζεται μακριά τα βόιδια.

    αφιερωμένο https://www.youtube.com/watch?v=261uOgUUbYA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπράβο Φώντα,μου έφτιαξε την διάθεση αυτό το κείμενο.
    Ωραία ψυχή ο Ιωάννου ήταν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χαίρομαι γιατί βρήκατε ενδιαφέρον το κείμενο του Γιώργου Ιωάννου. Ευχαριστώ για τα σχόλια όπως και για την πρόταση στο Google+ από την (ηθοποιό) κ. Σοφία Φιλιππίδου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σχόλια από το facebook...

    Thodoris Antonopoulos
    το παρατραβάει στη συντηρίλα εδώ βέβαια ο Ιωάννου... αν κι έχει λόγους... ;)

    Vasilis Skordou
    τον δάγκωσαν μαλάκες και όταν μπόρεσε έκανε αντεπίθεση..... :)

    Thodoris Antonopoulos
    ... αντεπίθεση με όχημα την εκκλησία; τεσπα άλλους λόγους εννοούσα ότι είχε που τα έγραψε αυτά, εμφανείς αν διαβάσει κανείς κάτω από τις γραμμές

    Vasilis Skordou
    ο συγκεκριμένος επέζησε λόγω εκκλησίας - τα συσσίτια επί κατοχής - το κράτησε αυτό.....Αλλά ο Ιωάννου δεν κρατάει σταυρό... Τον κουβαλάει... Έχει ένα περίεργο συντηρισμό και σαν να αφηγητής δύναμη..... - Κάπου, σε τόμο με τα αμάζευτα του Αλέξη Τραϊανου, υπάρχει η φράση ( όπως την θυμάμαι ) - Και εμείς πήγαμε κατηχητικό αλλά δεν πρήζουμε τον κόσμο με τα ψυχολογικά μας.... - Παρόλαυτά το έχει..... Π.Χ. ένα κείμενο του με το πλιάτσικο των Θεσσαλονικέων αφού στείλανε στον αγύριστο τους Εβραίους, ή εκεί που περιγράφει τον κανιβαλισμό ( σήμερα μπούλινγκ) των συμμαθητών του για το επίθετο του - Σορολόπης.
    Δηλαδή, δεν πουλάει τα εύκολα :)

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Ο Ιωάννου μέσα από τον φαινομενικό συντηρητισμό του βγάζει μιαν ανυπότακτη και ανυπόκριτη συμπεριφορά – κοινώς δε μασάει τα λόγια του.
    Ο τουρισμός εκείνη την εποχή είχε τις υψηλές ευλογίες της χούντας (το κείμενο είναι γραμμένο το ’74), καθώς οι συνταγματάρχες προωθούσαν με κάθε τρόπο ένα ψευτοφιλελεύθερο και δήθεν «ανοιχτό» προφίλ, όντας παραδομένοι στα ξένα (διάβαζε δυτικά) συμφέροντα. Ο τουρισμός μεταμορφωνόταν σε βαριά βιομηχανία, τυγχάνοντας της αμέριστης συμπαράστασης της (χουντο)πολιτείας, που μοίραζε χρήμα, σήκωνε ξενοδοχειάρες, άνοιγε (τουριστικούς) δρόμους, μέσα από μια πλήρη απαξίωση του τοπίου και των πάσης φύσεως παραδόσεων του λαού (οικιστικές, περιβαλλοντικές κ.λπ.). Ο Ιωάννου δεν τα γούσταρε αυτά, όπως δεν γούσταρε και πολλά άλλα, που σχετίζονταν με τα νέα ερωτικά ήθη των καμακιών, των ζιγκολέων, των τεκνών κ.λπ., που επηρεάζονταν από τον τουρισμό.

    Vasilis Skordou
    Είναι και το βιβλίο του πολλάπλα κατάγματα, που μιλάει για την ταλαιπωρία του από γιατρούς και παρατρεχάμενους τους, μετά από ένα τροχαίο - τον είχε πάρει παραμάζωμα ένα αμάξι στην πλατεία Εξαρχείων - και η ταλαιπωρία μετά από επιτρόπες για να δικαιολογήσει άδειες, φυσιοθεραπείες και σκέφτεσαι την ειρωνεία ότι για μια μια απλή εγχείρηση στον προστάτη είχε εισαχθεί και πήγε από νοσοκομειακή λοίμωξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Panayotis Chalemos
    Έχει μιά μεγάλη δόση αλήθειας μέσα από την μερική υπερβολή του.Εχουν καταστραφεί περιοχές με τον τουρισμό που δεν τους πρόσφερε τίποτα,όπως όταν μιά χώρα βρίσκει πετρέλαιο και αντί να αναπτυχθεί καταστρέφεται.Ήμουν στην Κω και το είδα με τα μάτια μου και άκουσα τις περιγραφές των ντόπιων όταν άρχισε ο τουρισμός στις αρχές του 80 με τα χιλιάδες δωμάτια χωρίς ίχνος πολεοδομικού,αρχιτεκτονικού και περιβαντολογικού σχεδιασμού.Παράτησαν τα χωράφια τους.Είχε τρία εργοστάσια παραγωγής ντομάτας με εξαγωγές και δύο εργοστάσια εμφιάλωσης κρασιού,με τα πολλά αμπέλια.Κλείσαν και τα πέντε και χάσκουν ερείπια.Τώρα εισάγουν από τον Πειραιά.Μετά ήρθαν τα μεγάλα ξενοδοχεία με τα τσάρτερ και τα all inclusive παντού,χωρίς φυσικά δίκτυα αποχεύτευσης και πεταγώντουσαν στην κοντινή παραλία.Tους έπεισαν τους ιδιοκτήτες των δωματίων ότι δεν θα τους πάρουν την πελατεία αλλά θα φέρουν φραγκάτους τουρίστες.Τρίχες.Με τις φθηνές τιμές σε όλα πακέτο (αεροπλάνο,διαμονη,φαγητό),που χρειάζεται φυσικά και φθηνούς εργαζόμενους, ήρθε τουρισμός με φθηνό βαλάντιο.Αποτέλεσμα τα δωμάτια ξέμειναν από πελατεία.Το ίδιο και τα μαγαζιά εστίασης και διασκέδασης.Έτσι οι ντόπιοι δεν έχουν χωράφια.Δεν έχουν πελάτες,για τα δωμάτια και τα μαγαζιά τους και είναι πολλοί σε προσφορά εργατικού δυναμικού.Ερχονται επίσης και από την Ανατολική Ευρώπη παιδιά τουριστικών σχολών που ενώ κάνουν την εκπαίδευση τους,τους χρησιμοποιούν σαν κανονικό προσωπικό τσάμπα και σαν αντίβαρο των ντόπιων.Βαλε και ότι όλα αυτά ελέγχονται από μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις (βλέπε TUI).Όταν μίλησα με ένα γερμανό τουρίστα που είχε έρθει με την οικογένεια του all inclusive,τον ρώτησα αν του αρέσει αυτός ο τρόπος τουρισμού.Μου απάντησε όχι αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο παρά το ότι είχε λεφτά.Ο λόγος; όταν πήγε στο τουριστικό γραφείο,από την Φρανκφούρτη ήταν,ζήτησε ένα απλό δωμάτιο,όχι σε μεγάλο ξενοδοχείο.Του απάντησαν ότι δεν υπήρχε παρά μόνο σε ξενοδοχείο και all inclusive,πάρόλο που όπως είπα ήταν όλα άδεια.Από κοινωνικής συμπεριφοράς θα σας πω.Οι πρώτοι τουρίστες που ήρθαν στην Ελλάδα ήρθαν φυσικά για την ομορφιά της, που αυτή οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό και σε μία καθυστέρηση που υπήρχε στο ελληνικό κράτος,τον καιρό της και την συμπεριφορά των κατοίκων της που άνοιγαν τα σπίτια τους,σαν να είναι δικοί τους άνθρωποι,συγγενείς τους,την δεκαετία του 60 και ποιό μετά.Μιλούσα με ένα τριαντάρι το 2010 είχα πάει και μου έλεγε ότι στο οικόπεδο που ήταν το πατρικό του έχτιζε και ένα δεύτερο σπίτι για να το νοικιάζει στους τουρίστες με δάνειο.Το σπίτι του ήταν μεγάλο και έμενε μόνο αυτός και η μητέρα του.Όταν του είπα ''γιατί δεν τους νοικιάζεις ένα μέρος του σπιτιού σου αντί να παίρνεις δάνειο και να χτίζεις άλλο σπίτι''.Η απάντηση του ήταν η εξής ''σιγά να μην βάλω μέσα στο σπίτι μου τους βρωμοτουρίστες''.Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι όλοι έτσι αλλά υπάρχουν πολλοί.Δεν είναι τυχαίο ότι τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής είναι μεγάλα στην Κω.Όπου ανθίζει το αυγό του φιδιού, πριν υπήρχε μία ευμάρεια με πήλινα πόδια που καταλήξε σε ανεργία και όλα αυτά που αναφέρουμε ποιό πάνω.Μήπως σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά μία μικρογραφία της Ελλαδας και ότι παθαίνουμε.Κλείνοντας ξέρετε ποιός είναι από την Κω ''ο αετός που πεθαίνει στον αέρα'' τρομάρα του.Δεν λέω να μην υπάρχει τουρισμός αλίμμονο αλλά όχι έτσι.Με το μαχαίρι κόβεις το ψωμί αλλά κόβεις και το λαιμό σου.Άρα και λίγά λέει ο μεγάλος Ιωάννου (μέσα από την μερική υπερβολή του)Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο.Καλό ΣΚΔ σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή