Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

GREY MOUSE σκληροί και φευγάτοι Ρώσοι

Πέρυσι, την τελευταία μέρα του Ιούλη, έγραψα πρώτη φορά στο δισκορυχείον για τους Ρώσους… ψυχεδελοβαρύμαγκες Grey Mouse. Αφορμή είχε δώσει το ελληνικό άλμπουμ τους “Trip”, που είχε τυπωθεί από την γνωστή μας 69Watt/ Anazitisi Records. Ένα χρόνο μετά επανερχόμαστε, και αφορμή τούτη τη φορά μας παρέχει το πιο καινούριο –ελληνικό κι αυτό!– LP τού γκρουπ που έχει τίτλο Twisted Tango και που κυκλοφορεί σε 350 κόπιες από την επίσης γνωστή μας Cosmic Eye. Τα βασικά μέλη των Ρώσων είναι ίδια στα δύο άλμπουμ (Victoria Barsukova φωνή, Kirill Chunikhin ντραμς, κρουστά, Alex Chunikhin μπάσο, Maxim Shutikov σιτάρ, ντιτζερίντου, jam harp, κιθάρες), ενώ στο “Twisted Tango” προστίθενται ένας ακόμη σιταρίστας (Sergey Perekhov) και τέσσερις επιπλέον guests σε κιθάρες και banjo (ανάμεσά τους και ο Andrew Batalin, που ήταν βασικός στην προηγούμενη line-up). Μετά απ’ αυτά τα πρωταρχικά, που έχουν τη σημασία τους, ας πάμε και στα παραμέσα…
Το άλμπουμ ανοίγει με το 5λεπτο “Animalism” ένα heavy track στην παράδοση των καλύτερων Three Man Army. Τα γυναικεία τσιτωμένα φωνητικά και το banjo δίνουν στο κομμάτι τη δική του ξεχωριστή χροιά, με τα αλλεπάλληλα κιθαριστικά riffs και το ακράτητο rhythm section να… κατεδαφίζουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Σε πιο ελεύθερο, περιπετειώδες πλαίσιο το 10λεπτο “Buzz” προσφέρει ιδιόμορφες ψυχεδελικές εκτροπές, παρ’ όλη την κυριαρχία σε μεγάλο τμήμα του των αναμενόμενων τέλος πάντων riffs. Τα διπλά… υψίσυχνα φωνητικά της Barsukova, θα ανακαλούν πάντα στη μνήμη μου την Silvana Aliotta των Circus 2000, ενώ το σόλο του κιθαρίστα (μάλλον πρόκειται για τον guest Anton Orlov) σπρώχνει τη σύνθεση σε ακόμη πιο απόμακρους… ψυχεδελικούς ουρανούς. Το κομμάτι που θα κλείσει την πρώτη πλευρά είναι το 6λεπτο “Lizard walk”, ένα ακόμη διαφορετικό, αλλά μέσα πάντα στο ίδιο ενοποιητικό πλαίσιο, track, που διατηρεί καθ’ όλη την εξέλιξή του μια kraut-folk διάσταση (με το σιτάρ και τα κρουστά να πρωταγωνιστούν), παρόλο το πιο ηλεκτρικό να το πούμε τελείωμα.
Η B Side θα ξεκινήσει με το 8λεπτο “Bottom” ένα τελετουργικό track με ωραία κιθαριστικά ανεβοκατεβάσματα στο πρώτο μέρος του (τοποθετημένα μέσα σ’ ένα αργοκίνητο, κεντημένο από τα κρουστά, περιβάλλον) και με την heavy αλλαγή στο δεύτερο να υπογραμμίζει τη διάθεση για «χάσιμο» των ρώσων παικτών, καθώς το κομμάτι ολοκληρώνεται με το γκρουπ να παίζει κάπως σαν… ξεθεωμένο. Το φερώνυμο “Twisted tango” που ακολουθεί είναι ένα ακόμη, οργανικό heavy track, στηριγμένο σ’ ένα σχήμα από λίγες νότες που παίζονται στο σιτάρ και την κιθάρα αρχικώς, για να εξελιχθεί, από τη μέση και μετά, το ίδιο βαριά αλλά περισσότερο νωχελικά, στηριγμένο σε μια βομβώδη μπασογραμμή και στα γεμίσματα από τα ντραμς και το σιτάρ. Το κλείσιμο, ίδιο με την αρχή, δίνει στο “Twisted tango” μιαν αίσθηση μεγαλοπρέπειας. Τελευταίο σύνθεση του άλμπουμ μία ακόμη οργανική με τον παράξενο τίτλο «Το κλάμα του Καντάφι». Δεν ξέρω τι θέλουν να πουν (και τι ακριβώς εννοούν) οι Grey Mouse, όμως, και σε κάθε περίπτωση, το συγκεκριμένο κομμάτι έρχεται να υπογραμμίσει το ύφος, το στυλ, και οπωσδήποτε τη συνέπεια του ρωσικού συγκροτήματος σ’ αυτό το heavy-oriented στυλ, με τον καταιγισμό των riffs και τις… αντι-ονειρικές ψυχεδελικές παρεκβάσεις. Σωστές καταστάσεις.

8 σχόλια:

  1. Ονειρικό,ανατολίτικο με heavy psych riffs,και υποβόσκοντα πειραματικά στοιχεία,υπέροχη δουλειά της Cosmic Eye. Mπράβο παιδιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ....το ένα χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυό το "πρόσωπο"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά κάνουνε. Εσένα τι σε κόφτει;

      Για το δίσκο έχεις τίποτα να μας πεις;

      Αλλά… μάλλον όχι, γιατί εσένα (ως μουσικόφιλο του κώλου) δεν σ’ ενδιαφέρει η μουσική. Εσένα σε νοιάζει να γράψεις την παπαριά σου. Ως συνήθως…

      (Αν ρωτούν κάποιοι γιατί σε δημοσιεύω… ν’ απαντήσω. Είναι απλό. Το κάνω, επειδή ακόμη και μια άσχετη παπαροκουβέντα μπορεί να συμβάλλει στη διαφήμιση ενός προϊόντος… κι αυτό από αρχαιοτάτων χρόνων).

      Διαγραφή
    2. Mιλάει για πρόσωπα ο.. απρόσωπος και ανώνυμος?
      (ή μάλλον διπρόσωπος) Ωραία αντίφαση.. Σε πείραξε κάτι ρε μεγάλε που μας αρέσει ο δίσκος και το λέμε με την υπογραφή μας? Είπαμε.. κουκούλα σου ταιριάζει εσένα. Πες μας κάτι με τ'όνομα σου εννοείται,επι της ουσίας,για τον δίσκο,να συζητήσουμε. Το θέμα σου όμως είναι ότι δυο μικρές ανεξάρτητες εταιρείες υποστηρίζουν η μια την άλλη? Και πιό το πρόβλημα σου δηλαδή? Θα σου άρεσε καλύτερα να τρωγόμασταν,προς το... ελληνικότερον? Όταν βλέπουμε κάτι καλό το λέμε,αντικειμενικά ο δίσκος είναι πολύ καλός. Εσύ τώρα ή συνωμοσιολόγος είτε εγκάθετος είσαι,πάντως δεν προσφέρεις τίποτα θετικό στην κριτική του δίσκου,αλλά και γενικότερα,μόνο ηλίθια ανώνυμα πυροτεχνήματα χάριν εντυπώσιασμου. Είσαι πολύ λίγος τελικά..

      Διαγραφή
    3. Ρε κομπλέξα ανώνυμε παρ’ το χαμπάρι. Θα δημοσιεύω μόνο εκείνα τα σχόλιά σου, που θα αβαντάρουν το δισκορυχείον. Επειδή έτσι γουστάρω.

      Άμα θέλεις να σου δημοσιεύσω τα πάντα, ό,τι αηδία γράφεις, αποκαλύψου. Πες μας ποιος μαλαπέρδας είσαι, ποιος κλαψομούνης, που του κόψανε τα πρόμο (ε μα τέτοιος μαλάκας που ’σαι καλά σου κάνανε!) και βγαίνει στις ρούγες και μιξοκλαίει…

      Γεια σου ΓΡΟΘΕ μου εσύ, που θέλεις και δίσκους για να κάνεις κριτική! Κάνε από το link του bandcamp ρε άμα έχεις κώλο (και κριτικό λόγο) και στείλε τη μετά εδώ την κριτική σου να στη δημοσιεύσω (αφού πρώτα θα την έχεις υπογράψει).
      Κι άμα είναι καλή και «στέκεται» έλα να σε προσλάβω στο δισκορυχείον, για να σου δίνω να γράφεις εκείνα που δεν προλαβαίνω να γράφω εγώ. Υπάρχει δουλειά για όλους!

      Άιντε ντε, τι κάθεσαι… Άμα σου βαστάει προχώρα… αλλιώς ξεκόλλα, γιατί θα σε ξεκολλήσω εγώ μια και καλή, από αυτή τη στιγμή.

      Τελεία και παύλα και τώρα… κλάσε μας μια μάντρα πέρδικες.

      Διαγραφή
  3. Αωώνυμε, επειδή είμαι ένας από αυτούς που έβγαλαν το συγκεκριμένο LP, θα σου πω δυο πραγματάκια:

    α. Τα samples είναι ανοικτά στο bandcamp της μπάντας. Ακούς, γουστάρεις ή δεν γουστάρεις, βγαίνεις και κρίνεις τη συγκεκριμένη δουλειά. Κα μην ανησυχείς, ως χρόνια αθεράπευτος μουσικόφιλος γνωρίζω πολύ καλά τους περιορισμούς του υλικού που κυκλοφορούμε ώστε να μπορώ να αντέξω κακή κριτική χωρίς να αυτοκτονήσω.

    β. Παραδέψομαι σε εσένα τον σατανικό ερευνητή, ότι ο κύριος Ματθαίου είναι στο payroll της εταιρείας και δρα ως πληρωμένος κονδυλοφόρος αφήνοντας θετικά σχόλια για τις κυκλοφορίες μου σε διάφορα blogs. Τί να κάνουμε, απαιτούνται και μερικά εξοδάκια για να πουλήσεις 350 κόπιες βλέπεις. Την επόμενη φορά να μην ξεχάσω να βάλω στο payroll και τον κο Τρούσσα και κανά δυο άλλους.

    γ. Εγώ, παρ΄όλα αυτά, δεν τα παίρνω από τον κύριο Ματθαίου, γιατί σε καμμιά 15αρια κυκλοφορίες της G.O.D. που έχουν παρουσιαστεί εδώ μέσα, έχω σχολιάσει μόνο 2-3.

    δ. Στη τελική δεν σε υποχρεώνει κανείς να αγοράσεις, έτσι δεν είναι; Μπαίνεις bandcamp, ακούς και αποφασίζεις. Μη σου πω ότι κακεντρεχείς άνθρωποι σπαταλάνε και το δίσκο -αν με αντιλαμβάνεσαι- οπότε καλύτερα να μην περάσουν ποτέ απ' το ταμείο.

    Τελικά αντί για δύο σου είπα τέσσερα. Μαλάκας και εγώ που κάθομαι και ασχολούμαι με την ανώνυμη πάρτη σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σπυράκο περιμένω την επιταγή με το ταχυδρομείο....
      Α,και χωρίς πλάκα τώρα κράτα μου κι ένα απο τους Ρώσσους για όταν βρεθούμε για καφέ.Εκλεκτό τεμάχιο!

      Διαγραφή
  4. Παιδιά το άτομο δεν έχει πρόβλημα μ’ εσάς, ούτε με τους Ρώσους που είναι πολύ καλό συγκρότημα (και το σημειώνω τούτο αν δεν είναι τελείως στόκος περί τα μουσικά κι ακούει μόνο Γιάννη Χαρούλη και Ελεονώρα Ζουγανέλη), το πρόβλημά του είναι αλλού… Στο κλάσιμο που έχει φάει…

    Εγώ ξέρω ποιος είναι, καθότι έχω κάνει ταυτοποίηση των σχολίων του («γραφικό χαρακτήρα», θεματολογία, έκφραση και λοιπά, και λοιπά), καθώς δείχνει μια συνέπεια στην ηλιθιότητα – δεν υπάρχει λόγος. Εντάξει μπορεί να μην ξέρω το πραγματικό ονοματεπώνυμό του (και κατά βάση χέστηκα για τα μούτρα του), ξέρω όμως πώς σχολίαζε παλιότερα. Εννοώ πως έχω καταγραμμένες (τόσο στα δημοσιευμένα, όσο και στα αδημοσίευτα σχόλια) όλες τις αηδίες που έγραφε πριν φάει πόρτα (ως ψευδώνυμος).

    Τώρα θα φάει και ως ανώνυμος.

    Τελειώσαμε και μ’ αυτό το τομάρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή