Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΑΝΤΙΛΑΣ - 4 αγγλόφωνα τραγούδια

Ο τραγουδοποιός Μιχάλης Τσαντίλας έχει νέο CD. Πριν, όμως, γράψω γι’ αυτό ας θυμηθούμε κάτι που είχα αναφέρει για το προηγούμενό του, που είχε κυκλοφορήσει το 2012 στο Μετρονόμο: «Αυτό το κάπως παράξενο που διαπίστωσα στο “Σκιά στο Μυαλό” είναι πως ο αγγλικός στίχος ταιριάζει καλύτερα στα τραγούδια του Τσαντίλα και το λέω τούτο ακούγοντας τα δύο αγγλόφωνα κομμάτια του “Forgive me” και “Take me away”. Συνάδει και η φωνή του μ’ αυτόν (τον αγγλικό στίχο), που μοιάζει με παιδική και ανεβαίνει κάπως ψηλά. Δεν ξέρω αν πρέπει ο Τσαντίλας να εγκαταλείψει τα ελληνικά λόγια ασχολούμενος με τ’ αγγλικά –τούτο θα το αποφασίσει ο ίδιος– εκείνο που ξέρω είναι πως πρέπει να γίνει κάπως περισσότερο… αγενής». Νομίζω πως γύρω απ’ αυτά τα λόγια και πάλι θα περιστραφώ, ακούγοντας το πιο πρόσφατο CD τού Τσαντίλα, που έχει τίτλο What You See is Just a Lie[Ανεξάρτητη Έκδοση] και περιλαμβάνει τέσσερα αγγλόφωνα τραγούδια του.
Η βασική μου ένσταση για την τραγουδοποιία του Τσαντίλα εξακολουθεί να παραμένει η ίδια – και μετά το άκουσμα των καινούριων τραγουδιών του. Θέλω να πω πως τα τέσσερα νέα κομμάτια του δεν προσθέτουν κάτι περισσότερο, κάτι διαφορετικότερο σ’ εκείνο που ήδη υπήρχε. Η «ατολμία», ας την πω έτσι, στο λόγο, εξακολουθεί να υφίσταται, ενώ συνδυάζεται αυτή τη φορά και με μια στουντιακή επεξεργασία, που εμένα, προσωπικώς, με αφήνει ακάλυπτο. Εννοώ πως ο ήχος που έχει επιλεγεί δεν αναδεικνύει το καλύτερο «χαρτί» του Τσαντίλα, που είναι οι μελωδίες. Το στούντιο χρησιμοποιείται με προβλέψιμο τρόπο, με αποτέλεσμα το τελικό editing, παρ’ όλα τα pop «κόλπα» που επιχειρούνται, να αποδεικνύεται λίγο.
Η δική μου γνώμη είναι πως ο Τσαντίλας, είτε γράφει στην αγγλική, είτε στην ελληνική, θα πρέπει να βαθύνει στο λόγο του. Εκεί βρίσκεται το κουμπί τής υπόθεσης. Όταν ο λόγος αποκτήσει τις διαστάσεις που πρέπει, θα αναδειχθούν σιγά-σιγά και οι ήχοι. Θα βρεθεί, δηλαδή, η καταλληλότερη επένδυση, προκειμένου να πατήσουν πάνω σ’ αυτήν τα λόγια. Τώρα, όλα μου φαίνονται κάπως συμπτωματικά. Κάπως σαν… δοκιμαστικά. Ο Τσαντίλας ψάχνεται για να το πω καθαρά, αυτή είναι η εντύπωσή μου, και μάλιστα ψάχνεται δημοσίως, εισπράττοντας και το ανάλογο κόστος – κάτι που, υπό συνθήκες, μπορεί να αποβεί σε καλό. Να τον ακούσουμε, εννοώ, στην επόμενη δουλειά του λιγότερο μετέωρο και πολύ περισσότερο αποφασιστικό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου